Le lacrime amare di Petra von Kant
|
C'l artìcul chè 'l è scrit in
Miranduléś |
 Die bitteren Tränender Petra von Kant | ||
| Le lacrime amare di Petra von Kant | ||
 La Schygulla e la Carstensen in na figùra dal film | ||
| Al làgarmi amàri dla Petra von Kant 1972 | ||
|---|---|---|
| Regìa: Rainer Werner Fassbinder | ||
| Scritōr: Rainer Werner Fassbinder | ||
| Atōr: Margit Carstensen • Eva Mattes • Irm Hermann Hanna Schygulla • Katrin Schaake • Gisela Fackeldey | ||
| Müsica: The Walker Brothers The Platters • Giuseppe Verdi | ||
| Léngua: Tedésc | ||
| Dürä dal film: 124 minüt | ||
| Nasiōṅ: Germàgna | ||
Le lacrime amare di Petra von Kant (Al làgarmi amàri dla Petra von Kant) 'l è 'n film tedésc dal 1972 ad Rainer Werner Fassbinder, adatamènt 'd un sò drama teatràł. La pelìcula l'è stada giràda tuta in na cambra da lèt in sōi déś dè e l'è stada preśentàda a 'l 22śum Fèstival ad Berlìṅ.
In dla culóna sunòra dal film i s càtan di pès di The Platters e anc 'n estràt ad La Traviata ad Giuseppe Verdi, „Un dì felice“. Al quàdar ch'a s véd atàc a 'l mûr 'l è na riprudusiòṅ ad „Mida e Bacco“ ad Nicolas Poussin.
Sunt
La Petra Von Kant (Margit Carstensen) l'è na stilìsta 'd mòda dimóndi famóśa e i bèsi i n gh màncan minga. Dòp dū matrimòni finî ch'i l'aṅ sgnada dimóndi, al prim marè 'l è mòrt mént'r al secónd al s 'n è andâ c'n al divòrsi, adès la dóna la viṿ in cà cun la dóna di fat, la Marlene (Irm Hermann), ch'la n dascór mai e ch'la prév anc èsar muta. Chi lē la fà tut qvél ch'la vōl lē e la la supòrta anc quànd la gh dà adòs.
Un dè na sò amìga la gh fà cgnósar la Karin Thimm (Hanna Schygulla), na puvràsa che però l'è anc dimóndi bèla, e la stilìsta la s inamóra 'd lē. A 'l inìsi la relasiòṅ la và avànti bèṅ ma pò la Karin la taca a tratàr-la mâł in fiṅ tant ch'la la mòla par 'n óm. Al mónd al cróda śò par la Petra ch'la taca a bévar e la s rénd cònt ch'in tuta la sò vita la n à mai vlû bèṅ dabòṅ a qualchidòṅ ma la gh'iva biśógn 'd avér-ag na parsòna sōl in sèns materiàł. La dóna la decìd acsè ad prilàr paśna. Vlénd ès'r amàda anca lē la s davśìna tut 'd un trat a la Marlene faghénd di dascōrs dōls sèg. Quànd però chi lē invéci la léva sù i tac e la fà 'l valìś p'r andàr via, a la Petra a gh armàgn sōl 'n amàr e infinî magòṅ in dl'anma.