Lambrósch Arzân
Artécol in dialèt arzân
Al Lambrósch Arzân (Lambrusco Reggiano in italiân) l’é un vèin a DOC e la só produsiòun l’é permésa ind la pruvîncia ed Rèz.
Carateréstichi dal Lambrósch Arzân
[modifica | mudéfica la surzéia]- culōr: da roṣè a rubèin vîv-spóma fîna cun andamèint lòngh.
- udōr: mìa indiferèint e carateréstich.
- savōr: sót, amâbil o dōls, al fréz, mìa trôp sostgnû, armuniôṣ, frèsch e mìa indiferèint, carateréstich.
Óvi druvêdi
[modifica | mudéfica la surzéia]
- Lambrósch Mèister: 85.0% - 100.0%
- Lambrósch Marân: 85.0% - 100.0%
- Lambrósch Muntréch: 85.0% - 100.0%
- Lambrósch Salamèin: 85.0% - 100.0%
- Ansâlota: 0.0% - 15.0%
La D.O.C. dal Lambrósch Arzân
[modifica | mudéfica la surzéia]Al 22 lój 1971 al Lambrósch Arzân a'gh vîn arcgnusûda, per mèz 'd un decrēt ed l'alōra Presidèint ed la Repóblica, la denominasiòun d’urégin Lambrusco Reggiano, e, ind l’ istès mumèint, a vînen apruvêdi al règoli ch’ el riguêrden. La denominasiòun la gh’à la mîra ed qualifichêr al j òvi e i ralatîv vèin prodòt ind la zôna pruvincêla, bèle cgnusû e stimê fîn da l'antichitê. A sté prupôṣit la fésa ‘na sfîlsa ed règoli bèin spieghêdi, e al produtōr al dêv per fôrsa adatêres, in manēra che al prodòt al sia bèin spieghê e arcgnusû al consumadōr. Al contròl dal rispèt dal règoli per prutēṣer la carateréstica di prodòt l’é cunsgnê a ‘d un èint a pôsta, ânca ló nê int al 1971, e adèsa ciamê Consorzio per la Tutela dei vini "Reggiano" e "Colli di Scandiano e di Canossa". Dal 26 novèmber 1996, difâti, la DOC Lambrusco Reggiano la câmbia nòm e la dvèinta semplicemèint Reggiano, cun la preşèinsa ed nōv genér ed vèin in pió dal Lambrósch.
Cumpagnamèint cunsiliê
[modifica | mudéfica la surzéia]Al Lambrósch Arzân al va servî zōven, al va ‘d bû ind la premavèira dôp ed la vendèmia, a’s cumpâgna perfetamèint a la cuṣèina tradisionêla arzâna oséja: lasâgni, lès, zampòun, cudghîn e salóm.
Al va servî frèsch (16°) e sturacê al mumèint.
Citasiòun dal sît dal : Consorzio Vini Reggiani
I vini "Reggiano" sono garzoncelli intriganti che giocano a tutta tavola.
Qualche impudente ha tentato, senza successo, di confinarli nelle angustie di una cucina regionale, misconoscendo il temperamento dei giovanotti.
Vini impazienti e refrattari alle classificazioni, si fanno largo a gomitate turbando le consuetudini gastronomiche e strapazzando i protocolli.
Si concedono sempre e la lusinga della loro spuma è irresistibile. Sono sfrontatamente infedeli.
Si mostrano volentieri in compagnia delle tagliatelle, ma il sabato sera escono con le orecchiette.
E poi ammiccano ai bolliti, agli arrosti, alla selvaggina, ai salumi. A loro piace civettare coi formaggi e gongolano quando li accostano a qualche dolcetto. Coi pistacchi sono la fine del mondo.
Un consiglio: meglio averli come amici.
Ma allora, perché ai contadini non bisogna far sapere quanto sono buoni con le pere?»
Zôna ed produsiòun
[modifica | mudéfica la surzéia]Albinèa, Bagnōl in Piân, Baîṣ, Bibiân, Burèt, Bresèl, Cadelbôsch ed Sōver, Campagnōla, Campéṣen, Canòsa, Carpnèida, Caşalgrând, Castlarân, Castelnōv ed Sòt, Guastâla, Queriêgh, Curèz, Fâbrich, Gatâtich, Gualtēr, Muntèc, Nuvalêra, Puvî, Rèz, Quâter Castē, Rezōl, Ré Salṣêr, Rôl, Rubēra, Sân Martèin, Sânt'Ilâri, Scandiân,Vsân, Viân.