La bella Antonia, prima monica e poi dimonia

Da Wikipedia.

C'l artìcul chè 'l è scrit in Miranduléś Emiliàn

La bella Antonia,
prima monica e poi dimonia

La Luciana Turina e la Fenech na figùra dal film
La bèla Antónia, prima mònaga e pò demònia
1972
Regìa: Mariano Laurenti
Scritōr: Carlo Veo
Atōr: Edwige FenechRomano Malaspina
Piero FocacciaMalisa LongoLucretia Love
Dada GallottiLuciana TurinaUmberto D'Orsi
Sandro DoriElio CrovettoRiccardo Garrone
Müsica: Berto Pisano
Léngua: ItagliàṅVènetÙmbar
Dürä dal film: 83 minüt
Nasiōṅ: Itàglia


La bella Antonia, prima monica e poi dimonia (La bèla Antónia, prima mònaga e pò demònia) 'l è 'n film da rìdar dal gènar dla cumèdia malnéta a l'itagliàna dal 1972 ad Mariano Laurenti, vgnû fóra dòp Quando le donne si chiamavano madonne. 'L à fat sù da piò ad sinc-sènt migliòṅ ad franc in alóra.

A 'l èstar 'l è cgnusû c'n al nóm ad “Naughty Nun” in dal Régn Unî, “La bella Antonia, primero monja despues demonio” in Spaggna e “Wehe, wenn die Lust uns packt” in Germàgna.

Sunt

Al pitōr Claudio Fornari (Piero Focaccia) al riva in un paiśèṅ ùmbar parchè al gh'à 'l incàr'g ad far un ritràt a la fiōla dal ric Domenico Mincaglia (Umberto D'Orsi) e ad sò mujér Domicilla (Dada Gallotti), la bèla Antonia (Edwige Fenech). 'L artìsta al s férma a magnàr in dl'ustarìa ad Raffaello (Sandro Dori) ch'al gh'à na spóśa dimóndi bèla ma anc purcùsa, la Caterina (Malisa Longo). 'L óm al gh fà sùbit védar dal mudàndi, 'n indumènt che cal dóni ad clas ad Milàṅ e ad Bulóggna i s métan sèmpar, pò al gh và anc a lèt. Quànd Raffaello al véd i sò mudandòṅ adòs al diś ch'l'è na spurcaciòna e al la manda a cunfesàr-as da Frâ Pomponio (Elio Crovetto), un malnét vènet ch'al vōl cumbàt'r i pcâ dla carna cun la carna (ma a la Caterina a n gh daspiàś minga).

In cal méntar l’Antonia la gh'à 'l magòṅ parchè la n pōl minga spuśàr al sò muróś Folco (Romano Malaspina) parchè sò pàdar Giovanni Piccolomini (Riccardo Garrone) al vōl che Domenico al tirìs prima fóra i bèsi dla dòta ma lò al n è mia 'd acòrd e pò al pénsa sèmp'r a inculàr dal dóni śōvni in dal ciûś dal vachi ch'a gh pòrta al sò jutànt Ariosto (Fortunato Cecilia). Quànd l’Antonia la decìd ad far-as mònaga andànd in dal cunvènt dal “surèli pìculi dal dulōr” dla màdar badésa (Luciana Turina), Folco al s vistìs da sōra p'r andàr-la a gusàr, un quèl che 'd atra part tut al religióśi i faṅ ad nòt là tacànd pròpria da la badésa ch'la s fà al sicigliàṅ Frâ Filippuccio (Tiberio Murgia). Par paràr via 'l scàndal, Giovanni al i lasa spuśàr ma 'l dè dal matrimòni l’Antonia la gh mét subìt i còran andànd a lèt cun Claudio faghénd finta ad finìr al quàdar. In cal mént'r in giardèṅ tut i màgnan cuntènt, anc la Domicilla che finalmènt l'à patî al stés tratamènt ad chi atri dóni da sò marè in dla stala, par furtùna ch'la gh'à dū cusèṅ da mét'r in sla scrana prima 'd sintàr-as.

Finî i festegiamènt, al pitōr al s in và par turnàr a Milàṅ, dòp avér sistemâ di quàdar a Giovanni e dòp avér dâ un “cōlp ad pnèl” anc a sò mujér Ippolita (Lucretia Love).

La canta

Al prutagunìsta Piero Focaccia al canta al braṅ “La mutanda-nda” a 'l inìsi e a la fiṅ dal film.

«
Sotto lu mare ci trovi li pisci, sotto la neve ce trovi la guazza, sotto le vesti della ragazza mó ce trovi una strana cosa, rossa, gialla, verde o rosa ma che cosa, ma che cosa, ma che cosa, che cosa sarà? La mutanda, la mutanda, la mutanda, la mutanda, la mutanda, nun me sò capito bene, che cos'è 'sta novità.»
(IT)(La mutanda-nda)
«
Sóta 'l mâr ta gh cat i pés, sóta la néṿ ta gh cat la guàsa, sóta 'l stanèli dla ragàsa adès ta gh cat na ròba strâna, rósa, śala, vérda o ròśa, ma cuś è-la, ma cuś è-la, ma cuś è-la, cuśa sarà-la? La mudànda, la mudànda, la mudànda, la mudànda, la mudànda, a n ò minga capî bèṅ, cuś è'l cal lavōr chè nóṿ?»
(MUD)

Culegamènt estéran