Vai al contenuto

Sugamàṅ

Da Wikipedia.

C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn


Di bē sugamàṅ colorê 'd spùgna tùt impilê drìt.

Al sugamàṅ[1] (asciugamani in itagliàṅ) 'l è cal tēl ed stófa o 'd spùgna, ed forma retangolêr, ch'a servìs per sughèr-'s el màṅ e anc di èter quêl dôp ch'a s s è lavê.

Manéri 'd dìr

  • (CARPŚ) 'T î pròpia [fiōl 'd] un sugamàṅ! (IT) (lett.) Sei proprio [figlio di] un asciugamani!, (fig.) Sei proprio un furbacchione / inetto![2]
  • (MUD) Druvèr un sugamàn ed quérza, (IT) (lett.) Usare un asciugamani di quercia, (fig.) Bastonare.[3]

Vōś lighèdi

Èter progêt

Colegamèint estèren

Noti e referèinsi

  1. (CARPŚ) e (IT) In dal "Dizionario del dialetto carpigiano" ed Grasiàn Malagòli e Anna Marìa Ori, Mòdna 2011, a s escrìv: sugamàan.
  2. (BLG) e (IT) In dal "Dizionario - Dizionèri" ed bulgnéś-itagliàṅ ed Gigèn Livra e Daniél Vidêl, Bulògna, 2007, a s escrìv: „mo chi såggna mè, al fiôl dal pôver sugamàn?” per significhèr che chilò 'l è sàimper 'l ùltem a gnìr avànti.
  3. (MUD) e (IT) "A m'arcòrd - Dizionario enciclopedico del dialetto modenese", dal Sander Bellèi, Frèra 1999.