Bòṅ Cavdàn

Da Wikipedia.

C'l artìcul chè 'l è scrit in Miranduléś Emiliàn


Fōg artificiài dal Cavdàn


Na vòlta in dal nòstri bandi, p'r al prim dè d'l an i putèṅ masć i s alvàvan ad bón óra e i 'ndàvan in dal cà dla gènt a dar al bòṅ Cavdàn a 'l famìji. Al fémni invéci i stàv'n a cà parchè in alóra a s dava a mént a la cardénsa ch'la dgiva che védar na dóna par prima al prim dè ad Śnar 'l arév purtâ mâl.

In cambi di augùr, al famìji i dàvan na bòna maṅ a i masćèṅ che acsè i psìvan muciàr sù dimóndi bèsi.

Quésta chè 'd sóta 'l è la fraś ch'a s dgiva par dar al bòṅ an, cun la tradusiòṅ in Itagliàn:

«
Sono venuto ad augurare un buon Capodanno, che viviate cent'anni, cent'anni e cento giorni, una bella mancia spetta a me; non pretendo né oro né argento, sarò contento di quello che mi darete; e se non mi date niente fa lo stesso, ma domattina vi troverete lungo disteso (morto).»
(IT)(Al bòṅ Cavdàn)
«
A sòṅ gnû dar al bòṅ Cavdàn, ch'a scampàdi sènt an, sènt an e sènt-a dè, la bòna maṅ la vèṅ a mè; a n preténd né òr né argènt, quél ch'a m dâ, mè a sòṅ cuntènt; e s'a n m dâ gnint a fà listés, ma dmatìna a v catâ lung dastéś.»
(MUD)