Teator Regio
|
C'l artìcul chè 'l è scrit in
Pramsân |
Al Teator Regio l'è al principäl teat'r äd Pärma. L'è sit in via Garibäldi e primma l' era ciamè "Nóv Teator Ducäl".
La storia
La duchèssa Maria Luiggia l'à deciz äd fär un Teator pu bél e pu nóv dal Farnéz. Indò gh'era 'na posión dal monasteri 'd Sant Alesandro l'architètt Nicola Bettoli l'à comincè la costrusión dal 1821 e al l'à fnida dal 1829. La primma opera cantäda al Regio l'è städa donca, propria dal 1829, la Zaira dal Blén (Vincenzo Bellini) Dal 1849 al teator al s'è comincè a ciamär "Teatro Reale" e dal 1860, che Pärma l'era ormäi sòtt'al Piemont l'à tòt al nòmm d'incó: Teator Regio.
La strutura
Al dednans dal Regio l'è clasich. La decorasión in méz a la faciäda l'è 'd Tommaso Bandini. La platèa l'à decoräda Girolamo Magnani. dal 1853. A gh'è quator pian 'd pälch (ch' j én 112) e sora gh'è al logión. Al sofitt l'è 'd Giovan Battista Borghesi, ch' l'à anca invintè al sipari indò a s' vèdda Maria Luiggia in t'la person'na 'd Minerva.
Al di d'incó
Incó l' è un teator d' opera famoz, ch'al gh'à la sò stagión normäla d'invèron, pò dil siri 'd balètt e d'orchéstra; d'otobor a s' fa al Festival Verdi. Al logión dal Regio al gh' fa gnir paura a tutt còj ch'i van in sena: di cantant anca famoz al n'ja fis'cè bombén. Mo se 'na volta a gh'è da entuziazmäros, è gnu fora di sucés miga da crèddor: a basta pensär a serti siri con Franco Corelli, Alfredo Kraus o Renata Tebaldi