Vai al contenuto

Spudâć

Da Wikipedia.

C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn

Soquànt ragâs indiàn drē a śughèr cun di spûd 'd àqua.

Al spudâć, spûd o scarâć o silâc[1] (sputo in itagliàṅ) 'l è 'n sprìc ed salìa, con o sàinsa catâr, ch'a s tira o 's mòla fóra di laber.

Chè dal nostri bandi osidentèli, a n's gh'à minga da spudacèr, perchè 'l è 'n ghèrb vìst dimòndi mêl, ch'al sarèv sintî c'ma na dimostrasiòun dimòndi grósa 'd disprês.
In di Paēś orientêl, invéci, al ghèrb 'l è vìst in manéra 'n pô diferàinta, e se anc per lōr 'l è 'n sègn ed disprês, mo però al servìs per scaramansìa, per tōr in gîr la sfurtùna, ch'la n's eśvinarèv brìśa ai quêl spudacê perchè dispresê.

Un cartêl cun la proibisiòun 'd spudacèr.

Manéri 'd dir

  • (MUD) Spùd-'gh ed cô![2] (IT) Sputaci sopra!
  • (CARPŚ) Lavèr-es col spudâć,[3] (IT) (lett.) Lavarsi con lo sputo, (fig.) Lavarsi appena appena.
  • (CARPŚ) Al spudàcia màint'r al ciacàra,[4] (IT) Sputa mentre parla.
  • (CARPŚ) 'L è só pèder nê e spudê![5] (IT) È suo padre sputato!
  • (CARPŚ) Spudèr in dal piât indû 's magna,[6] (IT) Mostrare ingratitudine.
  • (MUD) Chè a selta vìa incòsa! Mo sa 'l ìv-et tachê, col spudacìn?[7] (IT) Qui vien via tutto! Ma con cosa l'avevi attaccato, con lo sputo?
  • (CARPŚ) Lavurèr cun la spudacìna e 'n fîl 'd fêr, (IT) Lavorare con pochi mezzi.
  • (MANT) Na volta in dli osterie i vècc i silàcava e l'ustariànt al puléva al pavimènt cun la böla, (IT) Una volta nelle osterie i vecchi sputavano e l'oste puliva il pavimento con la segatura.

Vōś lighèdi

Èter progêt

Colegamèint estèren

Noti e referèinsi

  1. (CARPŚ) e (IT) In dal "Dizionario del dialetto carpigiano" ed Grasiàn Malagòli e Anna Marìa Ori, Mòdna 2011, a s escrìv: silàach.
  2. (MUD) e (IT) "Vin chè, va 'là!", dal Giuseppe di Genova, Ed. Il Fiorino, Mòdna, 2009, paǵ. 99.
  3. (CARPŚ) e (IT) In dal "Dizionario del dialetto carpigiano" ed Grasiàn Malagòli e Anna Marìa Ori, Mòdna 2011, a s escrìv: „lavèeres cun al spudàac’.
  4. Ibidem, a s escrìv: „al spudaacia mèintr al ciacaara”.
  5. Ibidem, a s escrìv: „l è tutt sò pèeder, nèe e spudèe.
  6. Ibidem, a s escrìv: spudèer ind al piàat indù a s maagna”.
  7. (MUD) e (IT) In dal "Vocabolario etimologico del dialetto modenese" ed Sìlvio Cevolani, Mòdna, 2011, a s escrìv: „Chè a selta via incoša! Mo sa l'ivet tachè, col spudacin?”