Maréma

C'l artìcul chè 'l è scrit in Miranduléś

«

Tutti mi dicon Maremma, Maremma, ma a me mi pare una Maremma amara, l'uccello che ci va perde la penna, io c'ho perduto una persona cara, sia maledetta Maremma Maremma, sia maledetta Maremma e chi l'ama. Sempre mi piange il cor quando ci vai perché ho timore che non torni mai.»

(IT)(Maremma amara)

«

Tut i m dìśan Maréma, Maréma, ma a mè a m pâr na Maréma amàra, 'l uśèl ch'a gh và al pèrd la péna, mè a gh'ò pardû na parsòna cara, ch'a sia maladìda Maréma Maréma, ch'a sia maladìda Maréma e chi gh vōl bèṅ. A m piànś sèmp'r al cōr quànd ta gh và parchè a gh'ò paùra ch'ta n tóran mai.»

(MUD)

La Maréma (Maremma in Itagliàn) l'è na regiòṅ geugràfica ch'la s cata in dal còsti dla Tuscàna (pruìnsi 'd Piśa, Livóran e Grusēt) e in dal Lasi (pruìnsi 'd Vitérub e 'd Róma).

La part dla Maréma più cgnusùda in gènar l'è qvéla grusetàna. Al sò clima 'l è qvél mediterraneo davśèṅ a 'l mâr e cuntinentàł śluntanànd-as vèrs 'l intéran.

Al tupònim al daśvèṅ da 'l Latìn maritima o da 'l Spagnōl marismas ch'a vōl dir "padól". Cla tèra chè l'è stada bunificàda sōl in di an 1829 e 1930, prima a gh'éra 'l risć ad bcar-as la malària, dasfrutànd al lavōr ad sinc-mila óm a 'l incìrca sóta la diresiòṅ dal cavalēr Alessandro Manetti ch'al tgniva adrē a i órdan dal grandùca Leopōld II ad Tuscàna.

I tuscàṅ i tìran da spés dal Madóni numinànd la Maréma (Maremma maiala).

Culegamènt estéran

(IT) Sit dal turìśum maremàṅ