Dintéra

Da Wikipedia.

C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn

Na dintéra parsièla 'd sōl soquànt dèint.
Na dintéra intéra col dō perti 'd sóver e 'd sòta.

La dintéra[1] (dentiera in itagliàṅ) l'è na śunta 'd dèint fint in dla bòca quand a s egh 'n à pôc o anc ch'i gh'calìsen dal tùt.

Quand a s śunta sōl soquànt dèint, dòunca la dintéra la s armìsćia ai dèint vēr dàint'r in dla bòca, tulènd-i strìc cun di pèren 'd asêr, altrimèinti s'la gh'à da stèr a 'l post ed tùta na dintadùra ch'la gh'chela, alóra la dintéra la impinìs tùta la bòca.

Manéri 'd dìr

  • (EGL) Sàinsa dintéra a n's magna, (IT) Senza dentiera non si mangia.[2]

Vōś lighèdi

Èter progêt

Colegamèint estèren

Noti e referèinsi

  1. (MUD) e (IT) In dl "A m'arcòrd - Dizionario enciclopedico del dialetto modenese", dal Sander Bellèi, Frèra 1999, la dintéra la s cata anc ciamèda la "biasadóra".
  2. (EGL) e (IT) In dal "Dizionario del dialetto carpigiano" dal G. Malagoli e dl'A. M. Ori, Mòdna, 2011 a s escrìv: „Sèinsa dintéera a n s maagna”.