I desideri erotici di Christine
|
C'l artìcul chè 'l è scrit in
Miranduléś |
 La nuit des étoiles filantes
| ||
| I desideri erotici di Christine | ||
 La Christina von Blanc in na figùra dal film | ||
| I deśidèri eròtic dla Christine 1971 | ||
|---|---|---|
| Regìa: Jesús Franco | ||
| Scritōr: Jesús Franco | ||
| Atōr: Christina von Blanc • Carmen Yazalde Anne Libert • Jesús Franco • Britt Nichols Rosa Palomar • Howard Vernon • Paul Muller | ||
| Müsica: Bruno Nicolai | ||
| Léngua: Francéś | ||
| Dürä dal film: 80 minüt | ||
| Nasiōṅ: Frància • Bélgi • Liechtenstein • Itàglia | ||
I desideri erotici di Christine (I deśidèri eròtic dla Christine) 'l è 'n film eròtic e ad scarésa dal 1971 ad Jesús Franco ch'al 'l à anc scrit e recitâ. In gir i gh'èṅ anc dal versiòṅ cambiàdi ad cal film chè, una cun di pès ad śómbi śuntâ (ad òpra ad Jean Rollin), n'atra cun dal séni ad pòr'n alśēr giràdi da lò.
'L è cgnusû anc c'n i tìtul ad “Una vierge chez lez morts vivants” in Frància, “Una vergine tra i morti viventi” e “Gli zombi cannibali” in Itàglia, “Los sueños eróticos de Christina” in Spaggna, “Eine Jungfrau in den Krallen von Zombies” in Germâgna e “Zombie 4: A Virgin Among the Living Dead” in di Stat Unî.
Sunt
La Christina Reiner (Christina von Blanc) l'à pasâ tuta la sò vita a Lóndra in culéǵ dòp la mòrt ad sò màdar quànd l'éra pìcula. Sò pàdar Ernesto Pablo (Paul Müller) 'l à invéci cuntinuâ a vìv'r in dal castèl in mèś a n parc c'n un bòsc e 'n lâg. Quànd chi lò al mōr, i sò parènt i la mànd'n a ciamàr parchè al nutàr (Antonio de Cabo) al gh'à da lèś'r al testamènt.
La ragàsa la gh riva subìt scarusàda p'r al jutànt Basilio (Jesús Franco), un mèś insiminî ch'al fà dimóndi fadìga a dascórar. Anc se tut in paéś i gh dìśan ch'al pòst 'l è diśabitâ, la Christina la gh và listés e la cgnós par la prima vòlta sò sîṅ Howard (Howard Vernon), la sîna Abigail (Rosa Palomar), cla purcùsa dla Carmencé (Britt Nichols) e na ragàsa òrba ch'la diś ch'la la vōl jutàr (Linda Hastreiter).
In séguit la Christina la taca a 'vér di arbgàt a la nòt e un dè la sènt la vóś ad sò pàdar ch'al la ciàma. Quànd la'l véd chi lò al gh'à na lasa a 'l còl parchè 'l éra stâ impicâ. Lò al gh diś ch'l è bèla mòrt e ch'a cupàr-al l'è stada na dóna catìva cgnusùda cuma “La regìna dla not” (Anne Libert). 'L óm al vrév che lē la scapìs via prima ch'a sia tròp tard.