Isabelle Huppert: differenze tra le versioni

Da Wikipedia.
Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
m r2.7.1) (Robot A Śònt: fa:ایزابل هوپر
m r2.7.1) (Robot A Śònt: ko:이자벨 위페르
Riga 136: Riga 136:
[[it:Isabelle Huppert]]
[[it:Isabelle Huppert]]
[[ja:イザベル・ユペール]]
[[ja:イザベル・ユペール]]
[[ko:이자벨 위페르]]
[[lb:Isabelle Huppert]]
[[lb:Isabelle Huppert]]
[[lv:Izabella Ipēra]]
[[lv:Izabella Ipēra]]

Versione delle 18:30, 31 Mâg 2012

Artéccol in dialètt mudnés

Articul in Miranduleś
Isabelle Huppert a Venèsia

Isabelle Ann Madeleine Huppert (Pariś, 16 ad Mars dal 1955) 'l è n'atriś francéśa.

Biugrafìa

Isabelle Huppert a Cannes

Nada a Pariś, ultma ad sinc fiói, da na famìja cun di bèsi, la pasa la sò infànsia a Ville-d'Avray. Incuragiàda par sò màdar a recitàr, la stùddia al cunservatòri a Versailles. Dòp na caréra ad sucès a teàtar, la taca a lauràr p'r al cìnema in dal 1972 cun Faustine et le bel été, anc s'l'éra cumpàrsa in televiśiòṅ 'l an prima. Sèmpar in c'l an, la rècita in dal film È simpatico ma gli romperei il muso (L è simpàtic ma a gh śbragarév al grugn) a fiànc 'd Yves Montand e Romy Schneider.

La sò prima part da prutagunìsta l'è dal 1977 cun La merlettaia (La rudlàra).

La fà al sò debùt in dal cìnema americàṅ cun al filmòṅ ad Michael Cimino I cancelli del cielo (I cansèi dal cél, 1980), che però 'l è un clamuróś diśàstar cumerciàl. In di an Utànta la vèṅ dirèta da di regìsta ad grîd cuma Bertrand Tavernier, Jean-Luc Godard, Joseph Losey e al nòstar Marco Ferreri.

Isabelle Huppert a teàtar

'L incòntar ch'l à sgnâ la sò vita 'l è quél cun al regìsta francéś Claude Chabrol. Sèg la gira dimóndi film: Violette Nozière, Un affare di donne (Na ròba ad dóni), Madame Bovary, Il buio nella mente (al buj in dla mènt), Grazie per la cioccolata (A t ringràsi par la ciuculàta) e La commedia del potere (La cumèdia dal putér).

Dégni ad nòti al sò interpretasiòṅ in dal film curàl ad François Ozon 8 donne e un mistero (Òt dóni e un mistér), in du la fà la part dna puta daśgustóśa di an Sinquànta, e in dal pelìcula Ma mère (Mè màdar).

In dla sò caréra l'à vins par du vòlti al prèmi par la mijóra atrìś al Festival ad Cannes: in dal 1978 par Violette Nozière e in dal 2001 par La pianista ad Michael Haneke. Anc a Venèsia l'à fat dupiéta vinsénd la Copa Volpi in dal 1988 p'r Un affare di donne e in dal 1995 p'r Il buio nella mente.

A 'l inìsi dal 2009 l'à ciapâ la Legion d'onore dal presidènt Nicolas Sarkozy e l'à dirèt la giurìa dal Festival ad Cannes.

Isabelle l'è na dóna dimóndi riservàda e la n gh piàś minga dascórar dla sò vita. La gh'à tri fiói: Lolita, Lorenzo e Angelo, di nóm itagliàṅ ch'l'è na lìngua che lē la càpis e la ciacàra anc bèṅ.

Filmugrafìa

Culegamènt estéran