Längua emiglièna-rumagnôla: differenze tra le versioni
m r2.7.1) (Robot A Śònt: fa:زبان امیلیانو-رومانیولو |
mNessun oggetto della modifica |
||
Riga 1: | Riga 1: | ||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | La langua emiglièna-rumagnôla l’è na langua regiunèla cme al dîs la {{lang|it|[[:it:Carta europea per le lingue regionali e minoritarie|''Carta europea delle lingue regionali o minoritarie'']]}}, ch’la cunferma che par « {{lang|it|''… lingue regionali o minoritarie si intendono le lingue […] che non sono dialetti della lingua ufficiale dello stato''}} ». La {{lang|it|''Carta europea delle lingue regionali o minoritarie''}} l’è stè cunfermè al 25 ed zòggn dal 1992 e l’è in vigåur dal prém ed mérz 1998. L’Itâglia à firmè sta chèrta al 27 ed zòggn dal 2000 mo l’an n’à brîsa ancåura ratifichè. |
||
⚫ | La langua emiglièna-rumagnôla l’è stè arcgnossò fén dî ténp dal Biondelli[[References|*]] cme ‘na langua gallo-italica, insamm al [[lîgur]], al [[lunbèrd]] e al [[piemuntais]]. Al languv gallo-italichi fèn pèrt dal languv gallo-romanzi e dal gròpp piò grand ed languv romanzi ed sîra, secånd la distinziån ed von Wartburg[[References|*]]. |
||
⚫ | La langua emiglièna-rumagnôla l’è bacajè int’l [[Emégglia-Rumâgna]], int’la pèrt ed såura dal [[Mèrch]] (pruvénzia ed Peser) e in [[Tuschèna]] (pruvénzia ed Mâsa-[[Carâra]]), in [[Lunbardî]] (pruvénzia ed Mantva, sud-est d'la pruvénzia ed Carmånna) e [[Vènet]] ([[Transpadèna Fraraisa]]). La s divîd in dû troncón: l’[[emigliàn]] e al [[rumagnôl]]. As pänsa che la divisiån stra äl dåu sezión descrétti såura la sia capitè al cminzéppi dal [[Mediuêv]], quand i Bizantén guvernèven la Rumâgna e i Lungubèrd l’Emégglia. |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
{{CASSETTO|ARZ|Léngua emiliâna-rumagnōla}} |
{{CASSETTO|ARZ|Léngua emiliâna-rumagnōla}} |
||
[[File:Dialet_emilian_e_rumagnol.jpg|thumb|right|280px|Al divisiòun ed l’emiliân-rumagnōl]] |
[[File:Dialet_emilian_e_rumagnol.jpg|thumb|right|280px|Al divisiòun ed l’emiliân-rumagnōl]] |
||
Riga 24: | Riga 7: | ||
La léngua emiliâna-rumagnōla l’é stêda arcgnusûda fîn da i tèimp dal Biondelli[[References|*]] cme ‘na léngua gallo-italica, insèm al [[légor]], al [[lunbèrd|lumbêrd]] e al [[piemuntais|piemuntèiṣ]]. Al lèngui gallo-italichi fân pêrt dal léngui gallo-romanzi e dal gròp pió grând dal léngui romanzi ed sîra, secònd la distinsiòun ed von Wartburg[[References|*]]. |
La léngua emiliâna-rumagnōla l’é stêda arcgnusûda fîn da i tèimp dal Biondelli[[References|*]] cme ‘na léngua gallo-italica, insèm al [[légor]], al [[lunbèrd|lumbêrd]] e al [[piemuntais|piemuntèiṣ]]. Al lèngui gallo-italichi fân pêrt dal léngui gallo-romanzi e dal gròp pió grând dal léngui romanzi ed sîra, secònd la distinsiòun ed von Wartburg[[References|*]]. |
||
La léngua emiliâna-rumagnōla l’é parlêda int l’[[Emégglia-Rumâgna|Emélia-Rumâgna]], int la pêrt ed sōvra dal [[Mèrch|Mêrchi]] (pruvîncia ed Pêṣer) e in [[Tuschèna|Tuscâna]] (pruvîncia ed [[Mâsa-Carēra]]). L’a ‘s divèd in dō pêrti: l’Emigliàn e al Rumagnōl. A’s pèinsa che la divisiòun tr’al dō sesiòun descréti sōvra la sia sucèsa a l’inési dal [[Medioēv]], quând i Bizantèin gvernêven la Rumâgna e i Longobêrd |
La léngua emiliâna-rumagnōla l’é parlêda int l’[[Emégglia-Rumâgna|Emélia-Rumâgna]], int la pêrt ed sōvra dal [[Mèrch|Mêrchi]] (pruvîncia ed Pêṣer) e in [[Tuschèna|Tuscâna]] (pruvîncia ed [[Provincia d' Masa-Carara| Mâsa-Carēra]]). L’a ‘s divèd in dō pêrti: l’Emigliàn e al Rumagnōl. A’s pèinsa che la divisiòun tr’al dō sesiòun descréti sōvra la sia sucèsa a l’inési dal [[Medioēv]], quând i Bizantèin gvernêven la [[Rumâgna]] e i Longobêrd l’[[Emélia]]. |
||
== Materiêl pr'andêregh in fònda == |
== Materiêl pr'andêregh in fònda == |
||
Riga 31: | Riga 14: | ||
* [[Bernardino Biondelli]], {{lang|it|''Saggio sui dialetti gallo-italici''}}, 1853. |
* [[Bernardino Biondelli]], {{lang|it|''Saggio sui dialetti gallo-italici''}}, 1853. |
||
* [[Walter von Wartburg]], {{lang|de|''Die Ausgliederung der romanischen Sprachräume''}}, 1950.<!--|COLLEGATE=...><!-- NOTE=2|--><!-- |TRADUZIONE=...-->}} |
* [[Walter von Wartburg]], {{lang|de|''Die Ausgliederung der romanischen Sprachräume''}}, 1950.<!--|COLLEGATE=...><!-- NOTE=2|--><!-- |TRADUZIONE=...-->}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | La langua emiglièna-rumagnôla l’è na langua regiunèla cme al dîs la {{lang|it|[[:it:Carta europea per le lingue regionali e minoritarie|''Carta europea delle lingue regionali o minoritarie'']]}}, ch’la cunferma che par « {{lang|it|''… lingue regionali o minoritarie si intendono le lingue […] che non sono dialetti della lingua ufficiale dello stato''}} ». La {{lang|it|''Carta europea delle lingue regionali o minoritarie''}} l’è stè cunfermè al 25 ed zòggn dal 1992 e l’è in vigåur dal prém ed mérz 1998. L’Itâglia à firmè sta chèrta al 27 ed zòggn dal 2000 mo l’an n’à brîsa ancåura ratifichè. |
||
⚫ | La langua emiglièna-rumagnôla l’è stè arcgnossò fén dî ténp dal Biondelli[[References|*]] cme ‘na langua gallo-italica, insamm al [[lîgur]], al [[lunbèrd]] e al [[piemuntais]]. Al languv gallo-italichi fèn pèrt dal languv gallo-romanzi e dal gròpp piò grand ed languv romanzi ed sîra, secånd la distinziån ed von Wartburg[[References|*]]. |
||
⚫ | La langua emiglièna-rumagnôla l’è bacajè int’l [[Emégglia-Rumâgna]], int’la pèrt ed såura dal [[Mèrch]] (pruvénzia ed Peser) e in [[Tuschèna]] (pruvénzia ed Mâsa-[[Carâra]]), in [[Lunbardî]] (pruvénzia ed Mantva, sud-est d'la pruvénzia ed Carmånna) e [[Vènet]] ([[Transpadèna Fraraisa]]). La s divîd in dû troncón: l’[[emigliàn]] e al [[rumagnôl]]. As pänsa che la divisiån stra äl dåu sezión descrétti såura la sia capitè al cminzéppi dal [[Mediuêv]], quand i Bizantén guvernèven la Rumâgna e i Lungubèrd l’Emégglia. |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
{{FINE_CASSETTO}} |
{{FINE_CASSETTO}} |
Versione delle 15:29, 19 Zógn 2011
Artécol in dialèt arzân
L’emiliân-rumagnōl (in italiân emiliano-romagnolo) l’é un gróp ed léngui ed la famàéja ed léngui gallo-italica parlê int l’Êlta Itâlia. L’insèm de sté varietê, cgnusûda cme léngua emiliâna-rumagnōla, l’é arcgnusûda tr’al léngui pió céchi ed l’Europa fîn dal 1981.
La léngua emiliâna-rumagnōla l’é ‘na léngua regionêla cme la dîs la Carta europea delle lingue regionali o minoritarie, ch’ la cunfêrma che per: « … lingue regionali o minoritarie si intendono le lingue […] che non sono dialetti della lingua ufficiale dello stato ». La Carta europea delle lingue regionali o minoritarie l’é stêda cunfermêda al 25 ed zògn dal 1992 e l’é in vigōr dal 1 mêrz 1998. L’Itâlia l’à firmê sté chêrta al 27 ed zògn dal 2000 mó l’an ‘n’à mìa incòra apruvêda.
La léngua emiliâna-rumagnōla l’é stêda arcgnusûda fîn da i tèimp dal Biondelli* cme ‘na léngua gallo-italica, insèm al légor, al lumbêrd e al piemuntèiṣ. Al lèngui gallo-italichi fân pêrt dal léngui gallo-romanzi e dal gròp pió grând dal léngui romanzi ed sîra, secònd la distinsiòun ed von Wartburg*.
La léngua emiliâna-rumagnōla l’é parlêda int l’Emélia-Rumâgna, int la pêrt ed sōvra dal Mêrchi (pruvîncia ed Pêṣer) e in Tuscâna (pruvîncia ed Mâsa-Carēra). L’a ‘s divèd in dō pêrti: l’Emigliàn e al Rumagnōl. A’s pèinsa che la divisiòun tr’al dō sesiòun descréti sōvra la sia sucèsa a l’inési dal Medioēv, quând i Bizantèin gvernêven la Rumâgna e i Longobêrd l’Emélia.
Materiêl pr'andêregh in fònda
(manca):
- Bernardino Biondelli, Saggio sui dialetti gallo-italici, 1853.
- Walter von Wartburg, Die Ausgliederung der romanischen Sprachräume, 1950.
Artéccol in dialàtt bulgnaiṡ
L’emigliàn-rumagnôl (in itagliàn emiliano romagnolo) l’è un gròpp ed dialétt d’la famàjja ed languv gallo-italica bacajè int’l Èlta-Itâglia. L’insamm ed ste varietè, cgnossò cme langua emiglièna-rumagnôla, l’è arcgnossò cstra äl languv piò céni d’l Europa fén dal 1981.
La langua emiglièna-rumagnôla l’è na langua regiunèla cme al dîs la Carta europea delle lingue regionali o minoritarie, ch’la cunferma che par « … lingue regionali o minoritarie si intendono le lingue […] che non sono dialetti della lingua ufficiale dello stato ». La Carta europea delle lingue regionali o minoritarie l’è stè cunfermè al 25 ed zòggn dal 1992 e l’è in vigåur dal prém ed mérz 1998. L’Itâglia à firmè sta chèrta al 27 ed zòggn dal 2000 mo l’an n’à brîsa ancåura ratifichè.
La langua emiglièna-rumagnôla l’è stè arcgnossò fén dî ténp dal Biondelli* cme ‘na langua gallo-italica, insamm al lîgur, al lunbèrd e al piemuntais. Al languv gallo-italichi fèn pèrt dal languv gallo-romanzi e dal gròpp piò grand ed languv romanzi ed sîra, secånd la distinziån ed von Wartburg*.
La langua emiglièna-rumagnôla l’è bacajè int’l Emégglia-Rumâgna, int’la pèrt ed såura dal Mèrch (pruvénzia ed Peser) e in Tuschèna (pruvénzia ed Mâsa-Carâra), in Lunbardî (pruvénzia ed Mantva, sud-est d'la pruvénzia ed Carmånna) e Vènet (Transpadèna Fraraisa). La s divîd in dû troncón: l’emigliàn e al rumagnôl. As pänsa che la divisiån stra äl dåu sezión descrétti såura la sia capitè al cminzéppi dal Mediuêv, quand i Bizantén guvernèven la Rumâgna e i Lungubèrd l’Emégglia.
Références
- Bernardino Biondelli, Saggio sui dialetti gallo-italici, 1853.
- Walter von Wartburg, Die Ausgliederung der romanischen Sprachräume, 1950.