Sèst

Da Wikipedia.

C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn

La natùra morta dal Caravaggio cun na sèsta ed frùta.
'N óli 'd fîn Setsèint dla Vigée Le Brun cun la principèsa Marìa Cristìna Borbòuna dal Dō Sicìli ch'la tîn strìc un sestlèin ed fiōr.
'N óli dal Giacomo Ceruti cun di ragasōl purtadōr e i só sèst, ala sira in piàsa.

Al sèst (cesto in itagliàn) 'l è 'n cuntenidōr fabrichê cun diferèint materiē sìmil a la pavéra o a 'l strópi tresèdi fra 'd lōr a dèr-egh la forma vlùda. Un sèst 'l è più cìc edla "sèsta", anca lē tresèda col stròpi o la pavéra, mo tonda e più granda.

Manéri 'd dìr

  • (EGL) Sèst da viâś, (IT) Cesto da viaggio[1].
  • (EGL) Sestlèin da lavōr, (IT) Cestino da lavoro[2].
  • (EGL) Ciapèr-en na sèsta[3], (IT) (lett.) Prenderne una cesta, (fig.) Venire battuti sonoramente.

Soquànti foto 'd sèst

Vóś lighèdi

Èter progêt

Colegamèint estèren

Referèinsi

  1. (EGL) e (IT) Dizionario del dialetto carpigiano, G. Malagoli e A. M. Ori, Mòdna 2011.
  2. Ibidem.
  3. Ibidem.