Bucalèin

C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn

Un bucalèin blù per putèin dal dè 'd incō.

Al Sòcret ch'al vin spisacrê col bucalèin dala Śantìpa, in na pitùra 'd metê Sesèint dal Reyer Jacobsz van Blommendael.

Soquànt putèin di an Essànta a séder in sìm'ai só bucalèin in 'n aśîl.

Al bucalèin (vaso da notte in itagliàṅ) 'l è cal vêś ch'a servìs ala nôt o ai putèin per fèr i só biśògn quànd a n's và brìśa in dal cèso.

Manéri 'd dìr

(EGL) Ann arbaltèr minga al bucalèin! (IT) Non rovesciare il vaso!
(BLG) Sisén al dîṡ che quand i uṡèven äli inserenèt, däl vôlt i sunadûr i purtèven a cà anc di bucalén ch'i piuvèven dal'èlta^[1], (IT) Ciccino dice che quando andavano le serenate, delle volte i suonatori portavano a casa anche dei vasi da notte che piovevano dall'alto.

↑ (BLG) e (IT) "Dialetto bolognese ieri e oggi" ed Gigén Lîvra, Bulògna 2011, paǵ. 94.