Barbòṅ

 Miranduléś

C'l artìcul chè 'l è scrit in Miranduléś

Un strasòṅ a Broadway

Na piucióśa bòṅdagnìnta c'n i sò caṅ

I Barbòṅ (Barbóni par cal dóni), cgnusû anc cuma Strasòṅ, Sénsa Téǵ, Sénsa Cà, Vagabónd o Piucióś, i èṅ dal parsòni ch'i vìv'n in strada sénsa bèsi e sénsa lavōr, ch'i scàmpan cum i pōlan, dmandànd la limòśna o andànd a magnàr a la Caritas. Ad nòt i s quàcian cun di stras, di giurnài o di cartòṅ, adès i n pōlan gnanc piò punsàr in dal stasiòṅ di trêṅ parchè 'd nòt i li sèran par paràr-i via.

A n gh'è mia da cunfónd'r-i c'n i sigàgn ch'i èṅ 'n àtar quèl. Un barbòṅ al pōl ès'r un tisi ch'l à sarnî lò ad far cla vita lè o anc un daśgrasiâ ch'al s è adatâ.

In Itàglia i èṅ cgnusû cuma Barboni ma a 'l dè 'd incō i s dróv'n invéci dimóndi 'l paròli Homeless (da 'l ingléś) e specialmènt Clochard (da 'l francéś) prununsiâ anc mâł /klo'ʃard/ (cuma s'i fùsan dal fémni) sénsa pò gnanc dar a mènt ch'in Frància i n la dróan piò da cal pès parchè l'è na paròla ch'l'ufénd (la vōl dir supàs o campanàr sòp), a 'l sò pòst i aṅ sarnî Sans-abri.

«

... (le loro vite) paiono essere rattrappite nella necessità, nella sopravvivenza. Almeno per qualche stagione. Senza speranza alcuna di trasformazione: con una concentrazione su gesti ripetuti che tesse quasi un riparo dalla speranza, come dalla memoria, dall'altro e da sé stessi. Vite nella difficoltà, quasi nella paralisi della volontà, ai margini delle città, delle relazioni, degli affetti...»

(IT)(L'educazione nell'ombra. Educare e curare nella fragilità, 2009.)

«

...(el só vìti) i pèren strichèdi sù dai biśògn, da 'l scampèr. S'ocòr per na quèlc stagiòun. Sàinsa gnanc na sperànsa ed canbièr: cun na fìsa sèinper in cheli abitùdin ch'la sèra fóra la speràṅsa, i arcòrd, chièter e anc sè stès. Vìti in dal dificoltê, quèśi sàinsa più la bòuna volontê, fóra da 'l sitê, dai amicìsi, dai afèt...»

(CARPŚ)

Referénsi